Ik moest even snel wat goedkope fotolijstjes hebben. Voor het eerst sinds jaren had ik foto’s en vergrotingen besteld bij de Hema en die moesten ingelijst. Alle lijsten thuis waren bezet dus dan haal ik gewoon even een goedkope stapel in allerlei maten, want dan hangen de foto’s alvast en later… afijn: ik was dus in bij Action in Almere Buiten en een tientje later was alles geregeld.

Boodschappen had ik al gedaan, maar omdat ik toch in de buurt was ging ik even bij de C1000 kijken of er iets nuttigs in de aanbieding was waarmee ik de voorraadkast kon uitvullen. Dat was maar een weinig het geval en even later stond ik met mijn mandje vol met bijna niks als derde in de rij voor de kassa. Van een schattig donker meisje met vlechtjes in een wit jurkje mag ik voor.

Ik heb toch maar weinig in mijn mandje en haar eh… tja, hoe noem je zo’n iemand… ‘verkering..?’, vulde ik voor haar in, was nog even een vergeten boodschap aan het halen. Ze rolde met haar ogen en mompelde iets over  ‘de sukkel ‘. Sukkel heeft een naam en die wordt op stevige toon de winkel in geroepen, aangezet met een lichte stampvoet op de 3 lettergrepen.

Even later komt een manneke op een holletje onze kant op. Duidelijk puffend en steunend, want ja echt: hij had zich rot gehold voor zijn (en ik quote:) ‘prinsesje’. In zijn hand een flesje drinken, nu wel van de aanbieding. Samen met een zakje snoep zijn dit de zaterdagmiddagboodschappen van het jonge geluk. En dus laat ik ze weer voor mij in de rij.

‘Geef me je geld’, zegt het meisje. De jongen kijkt beteuterd, maar gehoorzaamd al na één boze blik. In de C1000 werp je kleingeld in een soort trechter, waarna je automatisch wisselgeld krijgt. Dat haalt zijn prinsesje uit het wisselbakje en is hij kwijt. Er wordt niet geprotesteerd. Ze zijn misschien 8 jaar oud, maar de verhoudingen voor de komende 70 jaar zijn duidelijk.