Getwitter

Afgelopen zaterdag waren er zo’n honderd mensen bij ons over de vloer om met ons het nieuw huis op te warmen en ons tienjarig huwelijk ( ja, ja…) te vieren. Een heuse partytent in de tuin. Een bad met water om de drank koud te houden, wijn, een biertap en voldoende te eten zorgde voor de rest, waar mensen de basis van een gezellig avond en een stuk van de nacht vormden. Die partytent zorgde er overigens wel voor dat de strijd tegen een burgerlijk bestaan nu officieel is verloren, maar dat terzijde…

“Je moet gaan Twitteren”, zei iemand tegen me. Iedereen Twittert, en jij met je eigen blog, je Hyves en je andere drukte op internet…”.  “Ja, en dan?”, probeerde ik. “Nou dan moet je toch ook Twitteren!” klonk het verbaasd over mijn verbazing. Tja… Met Facebook en Linkedin doe ik eigenlijk ook niets, en nou moet ik dit weer doen. Op het laatst ben je alleen nog maar op internet bezig. Ik bel mensen liever.

Tijdens de “Dialoog met de Stad”, een bijeenkomst tussen politiek en inwoners over de groei van de Stad, zei iemand iets waar ik al een tijdje over napruttel. Op de vraag wat de komende 20 jaar het meest gaat veranderen antwoordde een meneer dat je imago, je aanzien of je status niet meer bepaald wordt door je baan, je inkomen of je bezit, maar door je netwerk. Interessante gedachte, al hou ik niet van het woord netwerk. Ik ben vaak de enige in een gezelschap die zich niet al visitekaartje uitdelend mengt onder de menigte.

Sterker nog: ik heb geen kaartje. Ook geen horloge trouwens, want nu ik heb alle tijd. Een kaartje betekent vaak ook einde gesprek. Mensen die mij een kaartje geven mail ik even mijn gegevens door. Vaak vind er onderweg naar huis al een selectie plaats. Menig kaartje vond zijn laatste rustplaats bij het oud papier.  “Vind je mensen om je heen niet leuk of zo, mengde iemand zich in het gesprek.  In tegendeel, maar mensen zijn geen voetbalplaatje, waarvan je het alleen belangrijk vindt dat je ze allemaal verzamelt. Vreemde vraag eigenlijk, als je met honderd man in iemands tuin staat. Oorzaak drank, denk ik...

Op televisie hoorde ik laatst dat een Tweede Kamerlid van de VVD (Arend-Jan nog-wat… Boekenbal of zo. Ik ken die meneer niet) via zijn Twitter had laten weten dat…enz. “Nou, ik denk er even over na”, zei ik tegen de eerste iemand van dit verhaal. Maar ik heb er geen zin in. Ik voel me denk ik niet interessant genoeg voor anderen. Hyves vind ik wel leuk, heb daar wat mensen van vroeger op terug gevonden en zelfs ontmoet. En daar blijft het voorlopig even bij. Of zal ik toch…? Ach, ik bel u wel als ik begin.