Gordijnen dicht

Ik lag even ogen dicht op de bank. Het bewustzijn was bijna weg toen ik merkte dat het ineens erg koud was in huis. IJskoud puntje van mijn neus, koude handen. Stoer als ik ben dacht ik even dat ik deze temp wel trok. En ik had geen zin om een dekentje over me heen te trekken, en al helemaal niet om even daarvoor een dekentje te halen. Maar toen mijn benen koud werden kon ik die luie stoerheid niet meer volhouden. Ik vroeg me af waar die kou ineens vandaan kwam. Dat bleek uit de serre te komen.

Het glas voelde koud aan. Ik moest denken aan een oude televisiecommercial. ’t Was halverwege de jaren 70 denk ik (ja: opa vertelt, kinderen!) Er was een spotje (zo heette een commercial in die tijd) over zuinig zijn met energie. De strekking was: doe de thermostaat een graadje lager en de gordijnen dicht. Dat was nog voor het massale dubbelglas-tijdperk, neem ik aan. Maar ook in deze tijd kan het geen kwaad, dacht ik en om direct maar even door te zetten deed ik ook maar even de gordijnen in de woonkamer dicht.

Alle gordijnen waren nu dicht.. En dat is raar. Ik heb nooit de gordijnen dicht. Ik wil altijd in contact zijn met buiten, beetje in de tuin kunnen kijken en de regen zien vallen op het plasje in de vuurkorf. En buiten mag mij ook waarnemen. Echt naar binnen kijken kan niet, maar ik heb niets te verbergen en dat gevoel wil ik ook niet hebben.

Gordijnen dicht betekent of in het donker zitten of de lampen aan. Voor het milieu schiet het dus ook niet op. Nou ja, buiten is het al redelijk donker, de lampen moesten toch bijna aan. En we hebben toch zo’n mooie spaarlamp van de Postcodeloterij hangen en er nog wat bijgekocht dus dat valt nog mee. Bij elkaar brandt er nu iets van 20 Watt en het huis is prima verlicht. Het werd  langzaam warmer in huis.

Maar het duurde me te lang. Dat krijg je met die zuinige lampen, die geven nauwelijks warmte af.  Ik haal een dekentje en ging  weer even op de bank liggen. Met de gordijnen dicht is er toch niemand die me kon zien (!) Toen ik even later wakker werd had ik het bloedheet. Vooral op mijn rug. “Wat krijgen we nou weer..?”, riep ik tegen mezelf. Drie hondenhoofdjes duiken achter me op. Ze waren even lekker bij het baasje op de bank gekropen. Dicht tegen me aan, lekker warm!