Oei, ik red het net niet. Even op zoek naar een mooie aanbieding. Want het zal me toch niet gebeuren. Ik waggel het centrale pad door langs de bonusaanbiedingen. Met een pakje Honig Mix voor Iets ben ik er al, maar dat gebruik ik nooit bij het koken.

Vorige week nog 2 keer huismerkyoghurt gekocht a 39 cent om het te halen. En vanmorgen ongeopend weggegooid.. Ik zoek en bedenk ineens dat De Lesbo’s vanavond vegetarisch bij ons aanschuiven. Een litertje Cola Light ligt even later in het maandje. Ik ben er en nu, hup, richting kassa.

Lange rij. “Het lijkt wel zaterdag”, denk ik hardop. “Het ís zaterdag…, zegt het meisje voor me in  de rij onbegrijpend opkijkend. Na tien minuten gevelstaren, liggen mijn boodschappen in de kartonnen doos van Tio Pepe. “Dat is dan 15 euro 10”. Yes!!!, denk ik.  Na het pinnen vraag ik aan de kassatiener: “Mag ik nu mijn Smurf.?

“Die zijn helaas op, meneer.” Is de mededeling met een stralende lach. OP? “En ik verwacht niet dat ze nog komen, het is allemaal zo hard gegaan”, gaat Havo-3 verder. En met terugwerkende kracht ga ik de laatste weken na waarin ik altijd precies boven een meervoud van 15 euro wist te komen. Nou ja.

Vol schaamte smurf ik naar de auto. “Mag ik nu mijn Smurf?”, herhaal ik mijzelf nog een keer. Ben ik daar 41 voor geworden…