Alle blogjes

Draadjesvlees. Of: verbouwen is lekker

Mijn vrouw ligt vandaag met een collega op de vloer van ons nieuwe huis. Om een tegelvloertje te leggen, wel te verstaan. Wij hebben een omgekeerd rollenpatroon: mijn vrouw is van de techniek en ik ben van boodschappen en koken. Bij deze verbouwing is mijn vrouw de opzichter van de bouw en ik doe de afdelingen aan –en afvoer. Tevens ben ik van de catering.

Collega’s die helpen verdienen een goed gevulde maag, zowel overdag als ’s avonds. Rond 12:00 wordt van mij een uitstekende lunch verwacht en vanavond staat mijn wereldberoemde draadjesvlees op het menu. Deze keer met een prei/knoflook-hachee. Afdeling catering was daartoe gisteravond al in de weer voor vandaag. Ik maak altijd een enorme pan vol, want veel vlees haalt het bord niet. Er moet gaandeweg het proces natuurlijk geproefd worden!

De opzichter houdt mij ondertussen lekker aan het werk. Zo was ik gisteren met mijn vader in de weer om een stuk muur naar het recycleperron te krijgen. De plastic schrootjes die ooit een verlaagd plafond waren mogen ook weg. En allerlei hout. En allerlei plastic zakken met puin. Verder de restanten van de badkamer. Kortom: alles wat gesloopt is en zo lang in de tuin lag te liggen. Ik ben te krenterig om een aanhangwagen te huren. Dus moet het allemaal achterin de goudkleurige Nissan Micra en in de auto van mijn vader.

Dat ging wonderbaarlijk prima. Twee ritjes van een paarhonderd meter naar De Vaart en de tuin is weer opgeruimd.  Bij de vuilstort wordt ik er fijntjes op gewezen dat mijn plastic zakken geen puin bevatten maar restafval. Dus of ik het even uit de container wil halen en aan de andere zijde wil storten. De man heeft gelijk bedenk ik mij tussen het vloeken door. "Ja jongen, goed naar de meneer luisteren", lacht mijn vader me toe. Ik heb trouwens helemaal geen trekhaak, bedenk ik mijn nu.

Vanochtend direct de pan draadjesvlees weer op het vuur. Terwijl ik de Micra vul met potten met planten uit de tuin vult de geur het huis en komt via de voordeur naar buiten. Oh, wat ruikt dat lekker. Een buurvrouw en vooral haar hond vinden dat ook. Wordt er zelf enorm hongerig (okay: trekkerig) van. Voordat ik de laatste dingen in de auto heb moet ik maar even proeven of het goed gaat...