Afgelopen zaterdag waren er zo’n honderd mensen bij ons over de vloer om met ons het nieuw huis op te warmen en ons tienjarig huwelijk ( ja, ja…) te vieren. Een heuse partytent in de tuin. Een bad met water om de drank koud te houden, wijn, een biertap en voldoende te eten zorgde voor de rest, waar mensen de basis van een gezellig avond en een stuk van de nacht vormden. Die partytent zorgde er overigens wel voor dat de strijd tegen een burgerlijk bestaan nu officieel is verloren, maar dat terzijde…

Als de temperatuur ook maar net over de 12 graden struikelt, als het zonnetje het maar net even langer dan 10 minuten volhoudt, als de hemel blauw is en de wolken niet teveel samentrekken, dan heb ik iedere dag op mijn werk een moment van afschuw. En deze week is het weer fantastisch. Ik kon dus weten dat me op een dag het Grote Ongerief kon overkomen.

Het is zondagmorgen. Ongeveer 08:00 uur. Ik slaap nog half en onze oudste hond prikt met zijn neus in mijn zij. "Hoepel jij eens op je gemakje op", fluister ik 'm toe, met de hoop dat hij dat doet en mijn vrouw ondertussen niet wakker wordt. Hij gaat liggen. Dat reken ik ook goed en ik val tevreden in slaap. Tien minuutjes later staat ie weer naast m'n bed. Prikt weer in m'n zij. "Hij moet vast iets", denk ik. "Hij moet vast iets", zegt mijn vrouw. En ze draait zich weer om. De oude viervoeter kijkt me vrolijk uitnodigend aan.  Ik ga uit bed.

Almere haalde weer eens het landelijke nieuws, deze keer door een groep van rond de 30 leerlingen van Het Buitenhout College die een agent heeft belaagd. Dat gebeurde nadat de agent twee vechtersbazen van puberende leeftijd uit elkaar haalde en ze op school wilde afleveren. Ik volg de berichtgeving in de lokale/regionale media.
In een eerste emotionele reactie op Omroep Flevoland meldde de directeur afgelopen vrijdag dat de school juist bekend staat vanwege het handhaven van normen over fatsoen. Gisteren meldt een woordvoerder van de school dat er al één vechtersbaas van school is gestuurd, namelijk degene die nog vastzit op het politiebureau. Later volgt het bericht dat twee andere leerlingen ook van school zijn gestuurd. Zij hebben de agent geschopt en aan het haar getrokken. Voor dit drietal wordt een andere school gezocht.

"Ik moet die oranje leeuw niet", zei ik tegen mijn vrouw. Ze keek me "Huh?" aan. "Die leeuw van ING, ik moet 'm niet. En Ellen moet teruggestuurd woorden naar de planeet Prozac!". Zelden heb ik zo'n antipathie gevoeld bij een reclamecampagne als bij deze. Onze mooie Blauwe Postbank is voltooid verleden tijd. Een mooi Nederlands merk moest onderdeeltje worden van iets groots en belangrijks. Met "nog beter" en "netwerken" en meer van dat soort containergepruttel.

Rond half acht in de avond hobbel ik op mijn gemakje de supermarkt in. Mandje is voldoende, want ik haal alleen het avondeten voor vandaag. Ik ben iets later dan gebruikelijk. In gedachte stel ik een maaltijd samen. Varkenshaasje moet kunnen. Met warme geitenkaas en in verse knoflook gebakken champignons op een bedje van rucola. Stokbroodje. Niet te ingewikkeld en lekker.

Vraagje waar ik vandaag mee rondloop: als u de koningin was, zou u dan André van Duin uitnodigen om samen een zelfgemaakt balletje gehakt te prikken..? Ik zou het doen, denk ik.

De oudste hond en ik waren zaterdag alleen thuis. Vrouw en de teefjes waren de hele dag aan het trainen. Het was lekker fris weer bij een stralend zonnetje. Tijd voor een lange wandeling door de wijk, dacht ik, toen ik weer eens mijn zaterdagmiddag hangmoment op de bank nog maar net was begonnen. In rustig tempo, dan blijft het leuk voor zowel baas als (tr)ouwe viervoeter. Schoenen aan en riem om en naar buiten.

Afgelopen week was ik voor controle bij de oogarts. Ik ga nog steeds naar mijn oude arts in ’t Gooi. In de wachtruimte voornamelijk ouder publiek, veelal van goede komaf. Merendeel dames. Middelbare mantelpakjes begeleiden de oude mantelpakjes, er klinkt een beschaafd geroezemoes. Onderwerpen als het perkje voor de deur en hoe schattig de kleinkinders kabbelen voorbij. Dubbele achternamen worden één voor één binnen geroepen bij de specialist. Meneer De Kat (geen dubbele naam) is voor een keertje ruim te vroeg en gaat het met een bekertje thermoskoffie even rustig bekijken.

Heerlijk eerlijk Heertje is een nieuw televisieprogramma van Raoel Heertje. Daarin gaat hij aan de slag  met alles wat niet echt is bij het maken van televisieprogramma’s. Het programma laat zich moeilijk beschrijven, kijk maar even op de website.  Waar het op neerkomt is dat niemand zichzelf is als waaneer er een camera aangaat. Vanaf dat moment speelt iedereen een rol, desnoods op verzoek. En dan is het al snel een toneelstukje.

Hè, hè, de kerstdagen zitten er op. Nu nog even oud en nieuw en dan kunnen we weer “gewoon verder”. Verder zonder Goede Voornemens, uiteraard. Met kerst heb ik uitgebreid gekookt voor de familie en verder rustig aan. Heerlijk op de bank gehangen met de honden en voor mij ongebruikelijke televisie gekeken. Van André Rieu tot André van Duin en gisteren verkoos ik De Toppers boven Van Vleuten & Van Muiswinkel. Ik had het na een pittig politiek jaartje even helemaal gehad met diepgang en was toe aan hapklare brokken, blijkbaar.Had ik al verteld dat ik ook nog All You Need Is Love heb gekeken?

Soms kom ik dingen tegen die ik niet begrijp. Een maandje of wat terug ging mijn wekker kuren vertonen. Een paar keer kan je die smoes gebruiken op je werk maar op een gegeven moment moet er wat gebeuren.  De wekker had ik jaren geleden gekocht. Ik woonde nog in Hilversum, dus het is zeker 13 jaar geleden. Ik haalde 'm bij de Kwantum voor uit mijn hoofd 4,95 gulden en had er geen lange levensverwachting bij.