Door die sympathieke actie om AlmereIsMooi op Hyves te starten, ben ik op die netwerksite terecht gekomen en heb daar eens rondgekeken. Populair taalgebruik voert de boventoon en dit is blijkbaar een wijze van moderne gezelligheid. Ik hoor in mijn omgeving nooit iemand over Hyves. Ken het ook niet. Geen  idee verder wat ik er mee moet of ga doen, maar ik vond dat ik gewoon eens met de massa mee moest doen. Niet dat dwarse. Ik was ook al de allerlaatste met een Senseo.

“Is dat dan leuk, po-li-tiek?”, hoor ik bijna altijd als duidelijk is wat ik doe. Ik vind het leuk, ja. En dus stort ik mij met hart en ziel op zaken die mijn stad aangaan. Van Canon van Almere (waar blijft dat ding trouwens?) tot Particulier Opdrachtgeverschap en De Schaalsprong. Wat ik met name met die laatste twee onderwerpen tot nu toe miste is een samenhangende component. Maar die lijkt er nu te komen met de Almere Principes. (kijk voor iets vegelijkbaars naar Hannover Principles.)

Ik ben niet zo dol op het laten zien van filmpjes op mijn site, maar wil ik dit u niet onthouden. Als uitzondering.
Ik had zelf een zelfde gevoel over dit onderwerp. Kon ik het maar half zo goed onder woorden brengen

{denvideo http://nl.youtube.com/watch?v=BT3j2qCt-Es 125 100 AUTOSTART} 

Vanochtend werd ik wakker op de bank. Het laatste wat ik mij herinner is dat ik mijn vrouw beloofde na “Pauw en Witteman” de honden uit te laten. De televisie stond nog aan en ik hoorde een blije mevrouw babbelen over een nieuwe politieke partij. Sommige televisieprogramma’s herken ik aan het type geluid (beroepsdeformatie denk ik) en dit was onmiskenbaar “Goedemorgen Nederland”.

En gisteren wist ik het zeker: Almere is lelijk! Of nog niet mooi. Om tot die conclusie te komen had ik geen zielig stukje zure grachtengordelvertoning  in de Volkskrant nodig. Dat levert alleen een subsidieverzoek vanuit Almere Citymarketing op om Het Lelijke Beeld van Almere helemaal ongedaan te maken, maar is verder volkomen onbelangrijk.

Nog geen jaar geleden bracht ik namens Leefbaar Almere het idee in om naast Particulier Opdrachtgeverschap voor huizen, het zelfde principe toe te passen op winkels en horeca. Ik zag een straat in Almere Hout voor me met allerlei zelfstandige winkels met ieder een eigen ontworpen gebouw waar de ondernemer ook in woont. Het idee werd enthousiast ontvangen door vrijwel iedereen in politiek Almere.

Met al die overvallen in Almere de laatste tijd hoor ik veel over het gevoel van onveiligheid. We spreken al snel van “Amerikaanse Toestanden” als er door de politie op vluchtende overvallers wordt geschoten. En aan vuurwapens zijn we gelukkig helemaal  niet gewend.

We worden een echte stad, lijkt het. Het fenomeen kraken doet zich nu voor de tweede maal binnen redelijk afzienbare tijd voor. Een vorige poging, in een voormalige doe-het-zelf-winkel, werd afgerond door een knokploegje van extreme origine. Deze keer is er in het centrum een pand gekraakt dat twee jaar leeg staat, zo begrijp ik uit de berichtgevingen. Politie en brandweer zijn langs geweest. Het lijkt een beschaafde kraak te zijn.

"Daar word ik helemaal niet vrolijk van”, mompelde ik vanochtend tegen de spiegel. Het spiegelbeeld grijnsde terug. Blauwige wallen maken een opmars richting mijn wenkbrauwen. Alle reden voor een ochtendhumeur. Shitterdeshit, morgen moet ik op de kiek, bedenk ik ineens. Met dit hoofd...

“Moet ik het doen?, vraag ik aan mijn vrouw. “Nee, dit kan jij niet”, roept ze vanaf de trap die ik moet vasthouden. De leiboompjes lopen een beetje uit en worden geknipt. Ik kijk naar boven en zie mij vrouw tegen een strakblauwe lucht. Lekker weer zeg!

Een leuke ontwikkeling in de supermarktwereld vind ik de etnische supermarkt in de buurt. Vaak wat kleinschalige winkels met typische producten uit Turkije, Suriname of elders. En uit Polen natuurlijk tegenwoordig. Het assortiment wordt aangevuld met Douwe Egberts en Verkade. De sfeer doet een beetje denken aan de jaren 50 van de vorige eeuw. De beetje rommelige kruidenier op de hoek. Gezellig en vertrouwd.

Almere heeft een probleem, vindt het college. We hebben zoveel groen dat het onderhoud daarvan onbetaalbaar wordt. Bijna per definitie is de oplossing van wethouder Smeeman bebouwing. Er is dan minder groen te onderhouden en de bouwsels leveren weer geld op, is de redenering.

U spreekt met KPN. U bent Meneer Kat?
-De Kat…
Stoor ik U?
-Wat staat er in uw schermpje?
Overdag niet storen, Meneer Kat… De Kat.
-En hoe laat is het nu?
Half twaalf in de ochtend, Meneer de Kat.
-Is dat een antwoord op uw vraag?
Welke vraag?

Het lijkt een trend te zijn: de gemeenteraad gaat zich tegen dingen aan bemoeien waar we eigenlijk niet over gaan. Hadden we pas de A6 op het programma. Dankzij een agendaverzoek van VVD en CU ging het gisteren over het Oostvaarderswold. In het kort is dat een aan te leggen strook groen tussen de Oostvaardersplassen en Zeewolde, waardoor er een “robuuste verbinding” richting de Veluwe ontstaat. De edelhert en de grote grazer zijn hier bij gebaad, bijvoorbeeld in tijd van voedselschaarste. Bij de A6 beslist uiteindelijk Rijkswaterstaat, hier de provincie.  Drie medewerkers gaven afgelopen donderdag een presentatie.

Maandag 28 januari

5:58    Ik wordt wakker, en ben uitgerust. Dus ik sta op. Kopje koffie op de bank.
6:15   Zet als behang de televisie aan. Omroep Flevoland. In het informatiebalkje zie Ik een filemelding door een ongeluk op de A1
7:00   Met de file in gedachte ga ik vroeger onder de douche

7:17   Kijk op ANWB.nl en zie dat de files zich uitbreiden. A1, A6 en A27 staan stil

7:34   Ik besluit een uur eerder naar mijn werk te gaan  Ik hoor op de radio dat de file op de A6 11 kilometer is. Ik woon helemaal bovenin Almere en besluit via De Buitenring en De Vaart over de Oostvaardersdijk te rijden.
7:49   Bij Pampushavenweg gaat men ineens langzaam rijden. De politie leidt ons om een ongeluk

7:58   Sta stil ter hoogte van de windmolens.

Of: Rambla richting het Weerwater.

Een poosje terug dacht ik ineens aan de Rambla in Barcelona. Zomaar…plop in mijn gedachte. Ik ben er één keer op geweest. De Rambla is een verblijfsruimte, een strook door de stad, een boulevard. Het is de plaats om te zijn, daar waar het (…) gebeurt. Zien en gezien worden.

Toen ik nog maar iets van tien jaar oud was tekende ik al veel gebouwtjes en hele dorpen. Zo rond die leeftijd was mijn, en dus de hele wereld vrij overzichtelijk. Dus tekende ik een voetbalveld met daar omheen huisjes waar de spelers in woonden en waarvan de daken gebruikt konden worden als tribune. Wat nou “Woon-werkverkeer”?

Regelmatig krijg ik de vraag hoe het toch staat met de Canon van Almere. Vanuit de wandelgangen hoorde ik eerder: er wordt aan gewerkt. Nu lezen we in de krant dat ie wat vertraging heeft opgelopen. Ik weet niet hoe de Canon er uit gaat zien, mijn persoonlijke lijstje loopt voorlopig van hazelnoot tot Kempenaar. En over alles daartussen laat ik mij graag verrassen.

Ik heb het niet zo op onze hoofdstad, ik vind het veel gedoe,  ik ben teveel boer of zo... Maar het werk van mijn vrouw had ons een etentje cadeau gedaan, het was al betaald en een gegeven paard… dus wij naar Pasta e Basta in de Nieuwe Spiegelstraat. In de omgeving veel galeries en antiekwinkeltjes en echte grachten met robuust klotsend  water. Veel fietsers onderweg naar het centrum of weet ik veel. “Anonieme drukte”, noem ik het wel eens.

Dus ik ook.